Neden O Kadar Renk Varken En Çok Seni Sevdik Siyah? Her şey bu kadarla kalmaz elbette. Ama keşke kalsaydı yani geldiğimiz gibi temiz, taze, hırpalanmamış kalsaydı.
Neden O Kadar Renk Varken En Çok Seni Sevdik Siyah? Biri bana hayat nedir diye sorsa vereceğim cevap hırpalanırken en az sıyrıkla yaşamaya çalışmak derdim. Küçükken dünya çok büyük gelir bizlere fakat biz büyüdükçe bunun çokta doğru olmadığını görürüz.
Neden Siyah
Küçükken o yedili renk paletleri de çok gelirdi gözümüze fakat büyüdükçe onların ne kadarda az olduğunu, yaşamı simgelemeye yetemeyeceğini düşünmeye başlarız. İlerledikçe yaşımız düşüncemiz yine değişir çünkü bir süredir hep tercih ettiğimiz renk nedense siyah olmuştur. Renkler anlamsız gelmeye başlamıştır, siyah bize yetmiştir. Peki neden ? İnsanlar hep yaş ilerledikçe içimizde inşaa ettiğimiz duvarlardan ve zamanla her solan hayalimizle birlikte o duvarların arkasına sığındığımızdan, oradan da çıkmak istemediğimizden bahsederler. Peki biz o duvarların üzerini neden gök kuşağı gibi değil de hep siyaha boyuyoruz ? İşte bu sorunun cevabı kişiye göre değişiyor ve ben bu soruyu kendime göre cevaplayacağım.
Yorgunluk ! Evet yorgunluk.. Birçok rengi taşıyamama, o renkler için mücadele edememe, o renkleri hak edememe.. Çünkü siyah hak etmeyi barındırmaz, çünkü siyah çaba gerektirmez, çünkü siyah aslında çok istenmez, çünkü siyah yiten her şeyden geriye kalandır. Tıpkı bir yangın sonrası beyaz duvarların simsiyah olması gibi. Yani duvarlarımızı siyaha boyamıyoruz aslında.. Onlar yangınlarımızdan geriye kalanlar. Onlar tercihimiz değil tercihimizle sonuçlananlar.
